Met de Paper “Botsing tussen kwaliteit en kosten” benoemt Stichting Schadegarant problemen in de schadeherstelbranche. Er moet geïnvesteerd worden, maar de verzekeraar gaat dat niet betalen.

Jarenlang hebben verzekeraars zich verrijkt over de rug van hun verzekerden. Nooit was het genoeg. Premies innen die jaarlijks stijgen, en op moment van schade de regie van het herstel overnemen door schadesturing. Dit resulteert al jaren in afroming van het daadwerkelijke bedrag dat de schadeherstelbedrijven nodig hebben. Verzekeraars hebben hiermee een fors extra verdienmodel voor zichzelf gecreëerd over de rug van de onwetende verzekerden. Gemakzucht verzekerden en angst bij schadeherstellers zijn de doodsteek voor het vakmanschap!

Kern van het probleem
Financieel belang stakeholders prefereert boven kwalitatief goed schadeherstel. De opbrengst van dit verdienmodel, wat in de zakken van de verzekeraars en volmachten is verdwenen is juist de marge die de schadehersteller nodig heeft om te kunnen blijven investeren in kennis en equipment, om mee te gaan in de nieuwste technologieën. Tevens is dit ook nodig voor het behoud van vakmensen en het aantrekken van jonge aanwas.

Niet alleen verzekeraars, volmachten maar ook leasemaatschappijen maken zich keihard schuldig hieraan. De leasemaatschappij roept, “het is onze auto”, maar een lessee betaalt geen vol leasetarief om in een niet goed gerepareerde, mogelijk zelfs onveilige auto te rijden.

Het “massa is kassa” verdienmodel van verzekeraars, leasemaatschappijen en schadeketens met een vaak negatief tot sober rendement voor schadeherstelbedrijven werkt niet meer. Vele schadeherstelbedrijven hebben geen gezonde buffer meer om bijvoorbeeld ook deze coronacrisis op te vangen. Wie verzekert dit?

Merkerkenning is geen zekerheid voor goed herstel
Merkerkenning wordt hier op een voetstuk gezet als zijnde de oplossing, maar we weten allemaal dat dit een “wassen neus” is. Merkerkenning is niets meer en niet minder als een marketingtool en zegt niets over de kwaliteit van het uitgevoerde schadeherstel. Sterker nog, merkdealers halen bij problemen de kennis bij de onafhankelijke vakmensen die vanuit passie zich vastbijten in de nieuwste technieken.

Van wie is het afgeroomde geld?
Maar van wie is dit geld eigenlijk dat verzekeraars afromen van het daadwerkelijke schadebedrag.
Als de schadehersteller het weggeeft aan de verzekeraars en volmachten dan is dit geld het geld van de verzekerde die zijn verzekeraar laat bepalen wie zijn autoschade repareert. Immers de eigenaar van de auto is de opdrachtgever. En in het contract dat verzekerde met zijn verzekeraar heeft staat nergens dat een verzekeraar kortingen mag bedingen, prijsdruk op uurtarieven mag leggen, en zelfs met schadelastgaranties mag werken. Dit alles lijdt tot niet goed schadeherstel, waar de verzekerde niet bij gebaat is. En in welke business zie je dat een ondernemer zijn concurrent een financieel voordeel gunt?

Kwaliteit en veiligheid na schadeherstel
Kwaliteit en veiligheid is ineens een hot item, ondanks dat de achterban van het Verbond van Verzekeraars jarenlang het verdienmodel heeft afgeroomd samen met de schadeketens en bepaalde leveranciers. De brancheorganisaties durven niet keihard op te treden want dan verliezen ze het gros van hun ledengeld. Als je als verzekerde zelf wilt bepalen wie je auto repareert, dan krijg je te maken met een hoger eigen risico, waardoor je minder uitgekeerd krijgt, tot helemaal geen uitkering. Waarom? Je benadeelt op dat moment de verzekeraar, zijn extra verdienmodel welke hij als je zelf bepaalt misloopt. Dit kan oplopen tot ruim 30 % verschil in uurtarief; En dan nog de bedongen kortingen, bonussen, Kick back fee’s en de schadelastgaranties van bepaalde verzekeraars en leasemaatschappijen.

ADAS is fractie schadeherstelproces
Er wordt heel erg gehamerd op het ADAS-verhaal terwijl dat maar een fractie van het hele schadeherstelproces is. Goed en veilig schadeherstel is echter veel meer als de elektronica van een auto. Maatvoering en reparatie conform de OE(M) voorschriften is heel belangrijk!
Vaak worden deelreparaties uitgevoerd aan de carrosserie, daar waar het niet mag.
De expert welke in opdracht van de verzekeraar moet controleren of de reparatie correct gecalculeerd is, keurt oogluikend het rapport goed. Dit nadat hij nog even de werkinstructies van de betreffende opdrachtgever heeft gecheckt en waar nodig een schadehersteller op een maximaal te hanteren uurtarief wijst die aangepast moet worden, omdat dit het maximale bedrag is wat deze verzekeraar uitkeert. Dus ook schadebedrijven die niet onder het juk van verzekeraars wensen te werken, wordt prijsdruk opgelegd en de expert is het er vaak niet mee eens, maar kan niet anders of vindt het allemaal wel best. Hij staat onder tijdsdruk en wordt maandelijks door zijn werkgever afgerekend op behaalde omzet, welke weer onder prijsdruk staat van de opdrachtgevers. Er wordt gekeken naar het gemiddelde schadebedrag, ook bij prestaties van een expert. Als je eruit springt krijg je een rode kaart en word je op het matje geroepen op kantoor.

Dus de kern van het kwaliteitsprobleem is veroorzaakt- en wordt vooralsnog al jaren in stand gehouden door verzekeraars, Topherstel en Schadegarant maar ook de leasemaatschappijen. Open Claims en Fixico, “marktplaats-/veilings-” initiatieven gebaseerd op goedkoopste prijs, waar aan de hand van foto’s op schades wordt geboden door reparateurs om een auto te mogen herstellen. Gezien goed en veilig schadeherstel is dit onmogelijk is in deze huidige tijd! De consument en/of ondernemer wordt misleid en denkt dat door tussenkomst van deze partijen zijn auto goed wordt hersteld.

“Massa is kassa” businessmodel
Schadeketens zijn afhankelijk van de gestuurde omzet van deze opdrachtgevers en dus gaan ze elk jaar steeds dieper omdat ze haast niet anders meer kunnen. Gaan ze niet mee in de prijsdruk verliezen ze gestuurde omzet voor hun leden. Geen gestuurde omzet betekent weer onrust onder de leden. Ik durf dan ook te stellen dat het gros van het kwaliteitsprobleem wordt veroorzaakt door de partijen die nu alarm slaan, alsmede de leasemaatschappijen. Zij moeten de handen in eigen boezem steken. Zij bepalen de uiteindelijke prijs waardoor het schadeherstelbedrijf gedwongen wordt te snijden in kwaliteit en soms zelfs in veiligheid. Anders wordt de sturingskraan dicht gedraaid, met alle gevolgen van dien.
“Het is toch altijd nog goed gegaan” zegt een schadehersteller, maar de consument heeft geen kennis van zaken.
Hoeveel mensen rijden momenteel in een niet goed tot zelfs onveilige auto rond na schadeherstel?

In de schadeherstelbranche willen alle vakmensen goed repareren!
Maar als je niet betaalt krijgt voor goed schadeherstel door onder andere de door schadeketens afgesproken schadelastgaranties en prijsafspraken en dan ook nog eens de oneerlijke concurrentie die ontstaat omdat een verzekeraar de consument stuurt en onder druk zet door anders minder uit te keren.

De oplossingen:
1. Minimaal netto uurtarief voor schadeherstel
Mijn advies is zorg te dragen dat de schades op een correcte wijze en tegen een minimum netto uurtarief van € 85,- excl. BTW per uur, gerepareerd worden. Alle kosten welke nodig zijn voor goed schadeherstel dienen betaald/vergoed te worden.
Door weer gezonde tarieven te hanteren wordt de inhaalslag op kennis, juiste equipment, toegang tot de juiste RMI (Repair and Maintenance Information), gewaarborgd en krijgen vakmensen betaald voor het vakmanschap en kan er door de onderneming weer gezond rendement behaald worden. Winst is tenslotte bittere noodzaak voor het voortbestaan van je onderneming.

2. Schadelastgaranties
Verzekert het Verbond van Verzekeraars de schadeherstelbranche en haar verzekerden dat zij zorgdraagt dat de schadelastgaranties in 2021 niet meer worden toegepast door onder andere partijen als ANWB, Unigarant, InShared, Hema, NH1816, Allianz en Allianz Direct (Topherstel) die zich hier al jaren schuldig aan maken?! Zorgt het Verbond dan ook dat deze voornoemde verzekeraars niet op een andere manier gecompenseerd moeten/gaan worden door schadeketens en/of de schadeherstelbedrijven?!
Leasemaatschappijen waaronder Leaseplan Nederland, Alphabet, Athlon, Arval etc. die zich hier ook al jaren schuldig aan maken, dienen ook in 2021 te stoppen met deze schadelastgaranties. VNA heeft hier ook een taak om dit te stoppen. Tevens dienen de afgesproken schadelastgaranties van dit jaar niet toegepast te worden en moeten komen te vervallen.

3. Korting op schadeherstel
De bedongen kortingen door verzekeraars op arbeid, inkoop onderdelen, paint en non-paint, is van verzekerden. Zij betalen een volle premie en geven opdracht voor schadeherstel en weten niks van deze financiële afspraken die verzekeraars al jaren maken, waarbij steeds meer korting wordt geëist.
Deze afspraken leiden zelfs tot niet goed herstel van de auto van verzekerde, wat zelfs tot mogelijke waardevermindering leidt op moment dat auto ingeruild of verkocht wordt.

Niet vrijgeven van (reparatie) data
Het automerk dat geen data vrijgeeft waardoor extra kosten gemaakt moeten worden valt een schadehersteller niet aan te rekenen. Mijns inziens zal de fabrikant dan gestraft moeten worden.
Dit kan door de premies voor deze voertuigen fors te verhogen, waardoor consumenten deze merken links laten liggen. Consument is er tenslotte ook bij gebaat dat zijn investering goed en veilig hersteld wordt, waarbij hij zelf bepaalt wie zijn auto repareert.

De ondernemer moet weer geld verdienen
Je hebt de klant met schade en het schadeherstelbedrijf nodig om een auto goed te repareren.
Alle partijen die in de “vijver van schadeherstel vissen” en welke niks toevoegen aan het daadwerkelijke schadeherstel, dus misbaar zijn en alleen maar geld kosten voor de schadeherstellers, zijn onnodig en dienen “geëlimineerd” te worden. Door afscheid te nemen van deze partijen verdwijnen er veel overheadskosten.

Als het schadeherstelbedrijf betaalt krijgt voor goed vakmanschap en een “belegde boterham” mag verdienen, de toegang krijgt/behoudt tot de data dan ben ik ervan overtuigd dat er geen reden meer is om niet goed te repareren. Schadeherstellers zelf moeten hun angst opzij zetten en weer voor het vakmanschap gaan staan, lef tonen en niet meer af laten snoepen op het verdienmodel van de schadehersteller.
De mindset moet weer terug naar de werkvloer.

Meten is weten
Wil je als ondernemer het basis invulmodel exploitatiebegroting incl. kostprijsberekening ontvangen, stuur dan een mailtje aan  irene@schadeherstelbranche.nl. Meten is weten, dus zorg dat je goed voorbereid bent! 

Weer aan zet of schaakmat?!
Ondernemers wilt u ook sterker uit deze crisis komen? Wil je weer betaald krijgen voor goed schadeherstel met een gezond uurtarief, zodat je ook kunt blijven investeren in kennis, vakmensen en apparatuur?
Zorg dat je ook de klant aan je eigen bedrijf bindt met onze unieke kennis.
Kennis is kracht, kennis delen is macht en samen staan we sterker; Wij zijn de schadeherstelbranche!
Wil je op de hoogte gehouden worden, schrijf je in voor onze nieuwsbrief.

Lees ook nog eens onderstaande artikelen:

Schadegarant offerterondes 2019

Bereken je uurtarief 2020

Ondernemers wordt weer baas in eigen bedrijf

Schadeherstel probleem – oplossing